"Þjóðarskömm"

Búum við í því velferðarþjóðfélagi sem við teljum okkur gera? Nei, ég er hrædd um ekki.  Í Morgunblaðinu í gær laugardag er stór grein um heimilislausa einstaklinga. Þessir einstaklingar eiga hvergi höfði sínu að halla nema í næturathvörfum, en þau hýsa eigi að síður ekki nema brot af þeim sem á því þurfa að halda.  Þessir einstaklingar eru fársjúkir á sál og líkama og hrekjast um í þjóðfélaginu frá degi til dags til að komast í skjól.  Konukot hefur verið rekið sem tilraunaverkefni, að mig minnir í tvö ár. Fyrir liðlega ári síðan var prófað að hafa það opið allan daginn á köldustu vetrardögunum en þeim er og hefur verið lokað að morgni og opnað aftur að kvöldi. Því eru þeir einstaklingar sem á þurfa að halda að hrekjast í kuldanum dag frá degi til að leita skjóls. Kaffistofa Samhjálpar hefur verið eitt helsta skjólið á daginn, þar er hægt að fá heitt kaffi og heita súpu og hlýja sér en nú er það skjól á hrakhólum vegna húsnæðisskorts. Hvar er velferðin í dag? Það er svo einkennilegt með þessa þjóð að það er strax haft samband við yfirvöld ef finnast illa haldin hross í haga eða húsum. Það er sérstakur "forðagæslumaður" sem hefur eftirlit með að búfénaður sé vel haldinn  í fóðrum og skjóli! En hver er "forðagæslumaður" þessa fólks. Hvers vegna þarf þessi veiki hópur einstaklinga að hrekjast á milli, húsnæðislaust, án skjóls og matar nema að næturlagi helst og þá aðeins örlítið brot af þeim sem á þurfa að halda. Það er skeflilegt til þess að hugsa að konur í þessari stöðu þurfi að selja sig , líða barsmíðar og hvers kyns valdníðslu karlmanna til að eiga skjól eina og eina nótt! Getur þessi þjóð verið þekkt fyrir þetta? Það verður að koma upp fleiri athvörfum sem bæði eru opin að degi sem nóttu. Það verður að sjá til þess að Samhjálp fái húsnæði. Ég veit að borgin er að leita logandi ljósi að hentugu húsnæði, en eins og kom fram í viðtali við yfirmann Velferðarsviðs Reykjavíkurborgar bakka leigusalar út þegar þeir heyra hvers konar starfsemi á að vera í húsnæðinu, en betur má ef duga skal.  Ég held að þetta þjóðfélag  verði að bretta upp ermarnar ef hún ætlar að standa undir því nafni að kallast "velferðarþjóðfélag". 

 


« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Höfundur

Sigurlaug B. Gröndal
Sigurlaug B. Gröndal

Hef einlægan áhuga á öllu sem snertir manneskjuna,lífið og tilveruna. Ég er verkefnastjóri hjá Mími-símenntun ehf. Er hamingjusamlega gift Rafni Gíslasyni, húsasmiði. Við eigum 4 börn og 7 barnabörn og einn hund. 

Myndaalbúm

Nýjustu myndir

  • ...palli
  • ...jol2008_030
  • ...jol2008_016
  • ...jol2008_012
  • Sumar2008 068

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 0
  • Sl. sólarhring:
  • Sl. viku:
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku:
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband