Dagurinn í dag - dagur breytinga!

Nú er runninn upp kosningadagurinn, dagurinn sem allt snýst um og getur breytt öllu! Hvað ætlum við að kjósa um í dag? 

Við ætlum að kjósa um - norrænt velferðarsamfélag  fyrir alla, umhverfisvernd og vernd á íslenskri náttúru, kvenfrelsi, launajafnrétti, menntun fyrir alla, afnema mismun vegna búsetu, stöðva útsölu á landinu fyrir erlenda stóriðju, ábyrga efnahagsstjórn, að bæta af komu sveitarfélaganna, um tlækifæri til nýsköpunar. Kjósum um græna framtíð- allt annað líf! 

Megi allir landsmenn hvar sem þeir kjósa og hvern sem þeir kjósa eiga góðan dag.  

Áltæknigarður – hvað þýðir það?

Nú stendur til að reisa „áltæknigarð" í Þorlákshöfn á næstu árum á. Garðinum hefur verið lýst afar fallega, þar fari fram fullvinnsla á áli, þar séu tæknistörf og allt svo gott og fallegt. Hins vegar er ekki eins mikið rætt um það að til þess að þetta gangi nú upp þurfi að reisa 270 þúsund tonna álver til að byrja með álbræðslu. Þess má geta að álverið í Straumsvík er „aðeins" 170 þúsund tonn.

Sérkennilegt er hversu lítið hefur verið talað um þetta umrædda álver og hversu sjaldgæft það er að álverið sé nefnt sínu réttu nafni. Orðið áltæknigarður minnir á nafn á skemmtigarði og fær það því kannski jákvæðari mynd út á við. Hvort vísvitandi sé verið að blekkja íbúða sveitarfélagsins vil ég ekki fullyrða um en það hvarflar að manni.

Staðsetning „áltæknigarðsins" á að vera 8 km vestan við Þorlákshöfn og ég get ekki annað en fundið út samkvæmt landakorti að það muni að hluta til vera reist inni á vatnsverndarsvæðum Þorlákshafnar. Umhverfismat hefur ekki farið fram en verður hafið í sumar.

Á kynningarfundi sem haldinn var í Ráðhúsinu í Þorlákshöfn þann 17. apríl síðastliðinn var  kynntur í máli og myndum umræddur „áltæknigarður". Jón Hjaltalín Magnússon lýsti fjálglega þeirri dýrð sem þessi „garður" hefði í för með sér. Byrjað væri á 60.000 tonna álveri og þyrfti það aðeins 100 MW orku sem kæmi úr Hellisheiðavirkjun. Allt mjög umhverfisvænt og gott. Þarna færi síðan fram fullvinnsla á áli og framleitt meðal annars hlutir í bæði flugvélar og bíla. Síðan yrði reist þar safn og skóli þar sem bæði innlendir og erlendir nemendur í tæknigreinum gætu numið. Þá er sagt að ferðamannstraumur myndi aukast til muna.

Ég spyr - hvenær hefur það verið eftirsóknarvert fyrir ferðamenn að skoða álverksmiðjur? Ég veit ekki betur en að ferðamenn sem hingað koma vilji skoða ósnortna náttúru Íslands og það stórbrotna landslag sem hér er fyrir hendi!

Ég kom með þá ábendingu á fundinum að í dag væri í auknu mæli farið að nota koltrefjar í flugvélar og einnig verið að hefja notkun á því við framleiðslu bíla. Einnig kom fram hjá einum fundarmanna að útflutningur og framleiðsla á fullunnum íhlutum í bíla væri bæði dýr og líklega mjög óhagstæður.

Sú spurning kom einnig fram úr sal hvort nauðsynlegt væri að byggja álbræðslu og hvort ekki væri skynsamlegra að fá ál frá þeim verksmiðjum sem þegar væru að framleiða ál hér á landi? Í svari Jóns kom fram að búið væri að selja álframleiðslu þeirra 10 ár fram í tímann. Hvað er þá verið að fara af stað með? Fyrst og fremst gríðarlega stórt álver!

Það  yrði síðan stækkað í áföngum upp í 270 þúsund tonn og við stækkunina væri horft á virkjun Þjórsár sem orkugjafa en orkuþörfin næmi þá um 460 MW fullbyggt. Á fundinum kom einnig fram að byggðaþróun til suðurs myndi stöðvast.

Það er alveg ljóst að fjölga þarf atvinnutækfifærum í Ölfusi sem og Árborg, en af hverju eru álver það eina sem mönnum dettur alltaf í hug? Það eru ekki allir yfir sig hrifnir af að fá álver í túnfótinn hjá sér. Um óafturkræfar framkvæmdir væri að ræða sem skemmt gætu fyrir öðrum fyrirtækjum sem framleiða hreina náttúruafurð, svo sem vatnið okkar tæra og góða, landbúnaðarvörur og svo ferðamannaiðnaðurinn, sem gefur okkur miklar gjaldeyristekjur. Hérna í Þorlákshöfn erum við með hliðið inn í „eldfjallagarðinn" á Reykjanesi. Hér má byggja upp mikla ferðaþjónustu og fleiri fyrirtæki sem ekki eru með mengandi starfsemi. Veita þarf þeim fyrirtækjum sem fyrir eru stuðning til að auka framleiðslu sína, veita þeim aðgang að þolinmóðu fjármagni og efla þannig frumkvæði og hugmyndaflug þeirra sem landið byggja.
Við erum með landið að láni - hvernig ætlum við að skila því af okkur til komandi kynslóða?

Höfundur  Sigurlaug B. Gröndal skipar 13 . sæti VG í Suðurkjördæmi.

Greinin var birt í Sunnlenska fréttablaðinu, Bæjarlíf og Víkurfréttum 10. maí s.l.

Með sól í hjarta og söng á vörum..........

Jæja, undakeppni Eurovision búin og allir á suðupunkti. Það er víst ábyggilegt að vestur-Evrópsk tónlinstarmenning á ekki upp á pallborðið þarna syðra og eystra í henni álfu.  Hvað er til ráða? Ég legg til að við norðurlandabúar efnum til árlegrar norrænnar dægurlagatónlistarhátíðar þar sem bæði ungir sem eldri tónlistarmenn sýna og sanna sig í hinni ýmsu gerð tónlistar. Það má keppa í þungarokki, jazz, poppi, teknó, danstónlist og fleira. Ein allsherjar hátíð! Bæði Norðmenn og Svíar hafa verið með einhverjar slíkar hátíðir og afraksturinn er ferskir vindar í tónlistinni, nýir tónlistarmenn koma fram.  Við eigum ekki að láta þetta lemja okkur niður. Við eigum fullt af góðum tónlistarmönnum sem fleiri kunna að meta en suður og austur Evrópa. Hvernig væri að hrinda svona hátíð af stað, hvet tónlistarmenn á öllum aldri að hlutast til um að hefja norræna tónlist til vegs og virðingar. Við heyrum m.a. alltof lítið spilað af norrænni tónlist í útvarpi. Nú er lag að breyta til. Allir saman nú 1,2,3 og við ætlum að vera svo ósköp þæg og góð , svo allir geta haft það gott hjá vorri þjóð........................!

Lokaspretturinn

Nú er lokaspretturinn að kosningunum á laugardaginn. Komin er viss taugaveiklun í gang hjá sumum frambjóðendum.  Skoðanakannanir hafa verið mjög sveiflukenndar og oft á tíðum ótrúverðugar.  Verst þykir mér þegar menn detta í þá gryfju að hefja skítkast og leiðindi í menn og málefni. Dæmi um það er kæran á hendur Ómari Ragnarssyni fyrir meint umhvefisspjöll. Ómar var á undan sinni samtíð að berjast fyrir bættri umgengni við íslenska náttúru þegar hann vann við gerð Stikluþáttanna. Hann kynnti óbyggðir landsins fyrir þjóðinni, staði sem fólk hafði aldrei augum litið og vissi ekki af. Hann var þá og er enn ótrauður að benda á slæma umgengni, akstur utanvega og fleira sem betur mætti fara auk baráttu fyrir verndun landshluta og svæða fyrir ágengni og óafturkræfri eyðileggingu vegna virkjunarframkvæmda.  Ágætu landsmenn, það er ekkert vitað fyrr en búið er að telja upp úr kjörkössunum! Sýnið hvert öðru virðingu í allri umfjöllun um menn og málefni á lokasprettinum. Það er vond kosningabarátta að upphefja sjálfan sig á kostnað annarra.

Gott mál ! ......en............

.....................en hvern á læsa inni eða senda þegar aldraðir og öryrkjar búa sumir við skelfileg kjör. Enginn vill vita af húsnæðislausum einstaklingum. Konukot er aðeins opin á nóttunni, konur sem hafa orðið undir í lífinu hafa þurft að selja sig til að eiga húsaskjól eina og eina nótt eða liggja út undir berum himni og ef heppnin er með þeim þá geta þær potað sér inn í einhverja stigaganga. Þá má fólk ganga á milli kerfa, koma oft að lokuðum dyrum eins og geðfatlaðir, það er ekki til pláss, það eru ekki til peningar.  Foreldrar geðfatlaðra barna margir hverjir komnir í þrot með úrræði.  Mikið vildi ég að brugðist væri eins hratt við þegar mannfólkið er verulega illa statt.

Héraðsdýralæknir kannar hvort hross hafi sætt illri meðferð

Fjársjóðurinn mikli!

Okkar ósnortna náttúra er fjársjóður sem fer að verða sjaldséður. Þeir sem ferðast hafa um Evrópu meðal annars hljóta að hafa tekið eftir því að "landslagið" þar er fyrst og fremst skipulagðir akrar, bæir, borgir og tilbúnir skógarlundir. Þar er ekki hægt að setjast  niður í ósnortinni náttúrunni og njóta hreina loftsins og kyrrðarinnar.  Þetta eigum við hérna heima á Íslandi. Sú orka sem felst í okkar landslagi, hreina vatninu, tæra loftinu og ómengaðri náttúru er ótrúlega öflug fyrir mannssálina. Það vita þeir sem reynt hafa. Þetta er það sem ferðamenn sækjast í. Þeir sækja í óblíð náttúruöflin, andstæðurnar í landslaginu. Þetta verðum við að varðveita. Vinstri græn hafa verið að berjast fyrir því að landið okkar , þessi náttúruperla verði ekki stóriðjunni seld og skammtímagróðasjónarmiðum.  Skilum landinu og náttúru þess til komandi kynslóðar í betra ástandi en við tókum við því.

Reykjavík og ósnortin náttúra laða menntað fólk til landsins

Nú er mál að linni!

Ég las yfir grein Stefáns Gíslasonar umhverfisstjórnunarfræðings á www.strandir.is. Þetta er algjör firra að fara út í þessa framkvæmdir. Á að gera Ísland að stóriðjueyju þar sem við virðumst ætla að taka við öllum skítnum þ.e. mengandi stóriðju sem aðrar þjóðir eru að losa sig við! Erum við að sofa á verðinum? Við höfum talið okkur vera í forrystu um umhverfisvernd og baunað á aðrar þjóðir að gera ekki slíkt hið sama. Hvert erum við þá að stefna nú? Í þröngum fjörðum Vestfjarða og þar sem náttúran er ægifögur og viðkvæm  má ekki undir neinum kringumstæðum koma með  mengandi iðnað,  hvað þá þennan óskapnað.  Burt með þennan óskapnað!

Olíuhreinsistöð í Dýrafirði stangast á við stefnu Fjórðungsþings Vestfirðinga

Vernd og uppbygging gamalla húsa nauðsynleg!

Mér þykir sjálfsagt og nauðsynlegt að bann sé sett við niðurrif þessara rústa til að skrá söguna, en ég hefði viljað sjá einhverjar aðgerðir fyrr áður en til þessa hörmulega atburðar kom að hús með svo merka sögu brunnu til grunna.  Alltof lítið hefur verið gert af því að endurbyggja gömul og sögufræg hús. Í borginnin hefur verið alltof mikið rifið niður af gömlum húsum og byggðir nútíma steinkastalar í stað þeirra. Götumyndin verður skelfileg óreiða og hörmung að sjá.  Allsstaðar í borgum Evrópu gefur að líta gamlar götumyndir sem varðveittar eru. Þær gömlu byggingar sem standa eru í fullri notkun og  haldið við. Hvað hefur maður ekki oft komið í verslanir á Strikinu  og veitinga hús í Kaupmannahöfn eða í miðbæ Heidelberg í svo gömlum húsum að þau eru á skakk og skjön. En sjarminn , sagan er geymd í hverju viðarborði þessara húsa og ferðamenn sækjast í að heimsækja þessa staði. Hver hefur ekki komið í Hvids Vinstue í Kaupmannahöfn sem hefur að bera orginal innréttingar og innviði frá upphafi. Enginn amast við því, heldur er frekar sótt í þetta gamla umhverfi.  Dræm sókn í verslanir á Laugaveginum hefur nefninlega ekkert með húsagerðina að gera eins og haldið hefur verið fram. Því staðreyndin er sú að sem dæmi um það er hið nýja hús sem byggt var í stað þess sem brann á Laugaveginum fyrir 2-3 árum stendur iðulega tómt. Fyrirtæki koma og fara og þrífast þar ekki.  Ekki hafa viðskiptin hjá Guðsteini Eyjólfssyni minnkað  eða P. Eyfelld eða Vínberinu þó allar þessar verslanir séu í gömlum húsum. Herrahúsið stendur alltaf fyrir sínu og fleiri verslanir eru fastar í sessi.  Hárgreiðslustofan Soho er í gömlu og vinalegu húsi sem notarlegt er að koma í en það hús stendur til að rífa, því miður.  Hluti af sjarma verslananna og þeirrar þjónustu sem boðin er, er umgjörðin, gömlu húsin með sálina.  Ný hús, steinsteypt og köld hafa í flest öllum tilvikum ekki þessa sál!  Reykjavíkurborg verður að bretta upp ermarnar og fara yfir þær byggingar sem hafa sögu að geyma, einnig þau sem hafa gildi sem hluti af gamallai götumynd og gera ráðstafanir til viðhalds og varðveislu þeirra. Nýjungagirni íslendinga er gengdarlaus. Ekkert má verða gamalt. Myndi einhver taka það í mál að Veitingahúsið Hornið myndi flytja í nýtt steinsteypt hú í miðbænum. Hvar væri "sálin" sem Hornið hefur og sjarminn þá? Ég spyr? Þessi atburður ætti að vekja okkur til umhugsunar um hvar við stöndum í varðveislu gamalla húsa og minja þeim tengdum. Vona ég að borgin taki sig á í þessu. 

 

Bann sett við niðurrifi húsanna við Austurstræti

Ótrúlegur dónaskapur og niðurlæging

Ég get ekki á setið á mér að skrifa nokkur orð um atburð sem ég varð vitni af seint á föstudaginn inni í Bónus í Holtagörðum. Ég var komin að kassa og búin að týna allar vörurnar á færibandið. Meðan ég beið  eftir að röðin kæmi að mér hafði ég fylgst með næstu kössum, þar sem komið var að lokum og starfsmenn að ljúka störfum. Ég fylgdist meðal annars með ungum pilti , greinilega mjög samviskusömum og duglegum vinna á næsta kassa.   Pilturinn virtist vera innflytjandi, afskaplega snyrtilegur  og kurteis. Ung kona, hörkudugleg en greinilega orðin þreytt eftir daginn var við kassan sem ég var við. Þegar hún var langt komin með að skanna inn vörurnar mínar heyrist frá næsta kassa hvass og frekjulegur tónn í konu sem var greinilega í meira lagi pirruð setja ofan í við þennan unga pilt sem vann á kassanum. Hún ætlaði víst að greiða vörurnar í tvennu lagi. Hvort hún hafi ekki útskýrt það nægilega veit ég ekki en með æsingi og frekju hreytti hún í hann "TALAÐU ÍSLENSKU"!. Við stoppuðum báðar ég og unga konan á kassanum og litum á hvor á aðra.  Ég hafði ekki heyrt annað en að þessi piltur hafi talað bara ágætist íslensku en dónaskapurinn og niðurlægingin sem hún sýndi piltinum var fyrir neðan allar hellur.  Hvers konar framkoma er þetta eiginilega! Ég vona að svona hagi fólk sér almennt ekki, hvorki gagnvart innflytjendum né  fólki bara almennt.  Fólk í afgreiðslustörfum er oft stuðpúðar fyrir allskyns vanlíðan fólks og þreytu. VR lét gera mjög góðar auglýsingar þessu varðandi og vona ég að fólk muni eftir þeim og láti hvorki þreytu, pirring eða tímaleysi bitna á því fólki sem er að þjónusta það.  Góða helgi. 

Löngu orðið tímabært og ætti að vera sjálfsagt !

Íslendingar hafa verið eftirá í flokkun og frágangi á sorpi bæði hvað varðar einstaklinga og fyrirtæki svo og móttaka. Það er ekki föst regla nema á örfáum heimilum að flokka það sorp sem til fellur nema mjög gróflega.  Hér ætti að auka til muna moltugerð, þar sem allur lífrænn úrgangur frá heimilum er moltaður og notaður aftur til græðslu út í náttúrunni. Frekari flokkun ætti að vera skylda, en til þess að svo sé þurfa grenndargámar að vera fleiri og betur að staðsetningu búið. Það þurfa sumir að fara mjög langar leiðir með það gler og þau málmílát sem tilfalla. Pappírsgámar eru mun nær heimilum en það er ekki nóg.  Hvað fara margar niðursuðudósir ofan í húsasorpið  eða glerkrukkur dag hvern frá heimilunum? Gerum átak í flokkun sorps og molti hver sem betur getur! Verum til fyrirmyndar í þessum efnum - endurnýtum næringarefni jarðar!

Kröfur um minni urðun munu umbylta sorphirðu